Het kan deze maand voelen alsof je puberale hormonen wederom door je lichaam gieren. Verzet, weerstand, emoties, je nergens thuis voelen, niet meer weten wie je bent of waar je naar toe wilt, kortom de ongemakkelijke kantjes van de pubertijd passeren de revue. Het is een fase in ons evolutionaire groei proces en zoals in je pubertijd is er maar een mogelijkheid: Je moet erdoor heen! Je kunt jezelf niet verstoppen in een wachtkamer en daar in stand-by modus wachten totdat het voorbij is. Wel kun je jezelf even een Time-Out geven. Net zoals er bij iedere sportwedstrijd halverwege een pauze is om op adem te komen en advies te krijgen van je coach is het aangeraden om deze maand te benutten een pauze moment voor jezelf in te lassen. En de coach vraagt je in deze pauze te reflecteren op het volgende: Waar besteedt ik mijn energie aan en is het dat waard?

Het is van belang dat we ons gaan realiseren dat we over het algemeen veel te veel aandacht en energie geven aan het dealen met de dagelijkse kleine irritaties, uitdagingen en frustraties. En ons gaan beseffen dat dit onze beleving van plezier en tevredenheid in de weg staat. We krijgen deze maand de kans om die energie terug te ‘claimen’ en haar zo beschikbaar te maken voor meer constructieve zaken. Onthoud dat hoe je je nu voelt over een paar dagen, paar uur zelfs, alweer anders is. Dus probeer keer op keer je niet te identificeren met de emoties die opkomen. Voor alle duidelijkheid, dit betekent dus niet dat je de emotie ontkent of onderdrukt! Blijf rustig observeren wat zich laat zien en hoe het zich laat zien en probeer dan bewust uit de negatieve reactie te blijven. Let op dat er een groot verschil is tussen neutraal accepteren en een op angst gebaseerde ontkenning. Neutraal accepteren betekent dat je, wat zich ook voordoet benadert zonder oordeel, verwijt, schuldgevoel of schaamte. Op het moment dat dit lukt kun je een proactieve stap zetten in je eigen bewustwording en het veranderen van je reactieve patronen.

Vergeet niet dat het ongemak wat je in het nu ervaart gerelateerd is aan issues uit het verleden, onopgeloste en emotionele brokstukken die je nog niet hebt kunnen ‘opruimen’ of vergeven. Patronen van reactiviteit zijn in feite overlevingsmechanismen die we tijdens onze jeugd (onbewust) hebben gecreëerd als vorm van zelfbescherming, omdat er op dat moment om wat voor reden dan ook geen ruimte was voor de emotie. Die werd ofwel ontkent, belachelijk gemaakt, lokte nog meer boosheid uit en ga zo maar door.
Op dat moment diende dit mechanisme zijn doel, je werd met rust gelaten, niet meer uitgelachen, je kreeg aandacht en complimenten, etc. etc. Maar wat er feitelijk gebeurde is dat we een deel van onszelf hebben leren ontkennen en daarbij een masker hebben opgezet zodat we worden geaccepteerd. Deze ontkenning kan een enorm gevoel van innerlijke leegte teweeg brengen.

Deze patronen slaan we letterlijk op in ons zenuwstelsel omdat ons ego in samenwerking met het fysieke lichaam gericht is op overleven. Dus als er op een later moment zich weer zo’n ‘bedreigende’ situatie voordoet wordt automatisch het overlevingsmechanisme gelanceerd. Hierdoor blijven we een conflict vermijdende Mr. Nice Guy en spelen we mooi weer. Of we schelden juist iemand de huid vol en breken het liefst de hele tent af. Een ander mechanisme kan zijn letterlijk weg te lopen of in een hoekje gaan zitten mokken. Let op! Dit soort gedrag zet je over het algemeen niet bewust in, het voelt op dat moment als het enige wat je kan doen, het is een ingebakken patroon. Alsof je even helemaal in bezit wordt genomen door de reactie. Pas achteraf ben je in staat om te kunnen reflecteren.

Dit soort ‘kinderlijk’ gedrag wijst op het zogenaamde ‘innerlijke kind’ wat in feite dus niks anders is dan de overlevingsmechanismen die we hebben opgebouwd toen we niet beter wisten en die op dat moment hun dienst bewezen. Andere tekens aan de wand kunnen zijn: zwart-wit denken, het is of goed of slecht! Je voelt je enorm afgewezen of kwaad als iemand niet doet wat je verwacht of wilt (met name je liefdespartner) en daarop kun je onredelijk reageren. Als je jezelf hoort zeggen of denken: Ik wil gewoon dat iemand voor me zorgt. Als je hoopt op het winnen van de loterij als oplossing voor je financiële problemen. Wanneer je gelooft dat als je de perfecte lover hebt gevonden, je eindelijk gelukkig kunt zijn. Iedere vorm van verslaving, of het nou eten, drank, drugs, seks of werken is. Als je niet goed kunt omgaan met feedback of kritiek en zelfs dan maar liever iets niet doet of alleen blijft om dit te vermijden.

Deze denkwijzen en patronen zitten onze groei in de weg ALS we ze niet gaan onderkennen voor wat ze zijn: Een uitnodiging tot het onszelf herinneren wie we daadwerkelijk zijn, los van het verleden, het verhaal, de pijn en het verdriet. En deze ‘puberale’ maand komen deze familie, ouder, kind issues precies om die reden naar boven. Dit is de tijd om al deze gevoelens de ruimte te geven en alle ‘unfinished business’ af te handelen.

Het doorvoelen en toelaten van je emoties is de brug die je over moet, je kunt het niet alleen mentaal beslissen, hoe graag we dat af en toe ook willen. Pijn is een onlosmakelijk onderdeel van groei. En die groei betekent uiteindelijk geheel de verantwoordelijkheid nemen voor jouw gevoelens hoe paradoxaal dat ook lijkt. Als je blijft wijzen naar je ouders als de bron van jouw pijn is het onmogelijk om je oude huid af te werpen en, daar kun je gif op innemen, zal het leven je keer op keer dezelfde situaties voor blijven schotelen, tot het moment dat de wijzende vinger zich omdraait naar jezelf.

Het nemen van verantwoordelijkheid voor jouw gevoelens is een bewuste keuze die je maakt zodat je niet vervalt in de slachtoffer rol en tegelijkertijd blijf je als neutrale observator alle ruimte geven aan jouw emoties, zonder oordeel, beschuldiging, schuldgevoel of schaamte.

Met een mooi woord heet dit het ‘helen van je innerlijke kind’, je geeft je zelf toestemming om kwetsbaar te zijn, te huilen, of wat dan ook, in het volle besef dat je er voor jezelf bent om voor jezelf te zorgen en uiteindelijk het vertrouwen terugvindt dat er altijd voor je wordt gezorgd door iets wat oneindig veel groter is dan ‘jij’. Besef je dat IEDEREEN in meer of mindere mate deze ‘wonden’ te helen heeft, je bent hierin niet alleen. Wanneer je compassie kunt voelen voor jezelf volgt compassie voor anderen eigenlijk vanzelf, ook anderen handelen onbewust vanuit onopgeloste kinderpijn, ook je ouders. Zo kun je de ruimte gaan ervaren om ze te vergeven.

We zijn als mensheid onlosmakelijk met elkaar verbonden in het Ene, het bewustzijn, en hierin maken we allemaal op onze eigen tijd de beweging terug naar de bron.

KUNDALINI YOGA INTENSIVE VOOR HET INNERLIJKE KIND

Op zondagmiddag 19 juli is er een extra Kundalini Yoga Intensive van 3 uur speciaal gericht op het Innerlijke Kind.
We beoefenen specifieke Kundalini Yoga Kriya’s en meditaties die helpen om gedachtenpatronen en oude emoties die voortkomen uit de kindertijd te laten gaan. Zo kun je gevoelens van minderwaardigheid, boosheid, angst en verdriet die je nu in de weg zitten, verminderen ofwel oplossen.
Tijd: 14.00 – 17.00 uur
Locatie: Chassestraat 22
Investering: €25,- Indien je een Kundalini Unlimited Maandkaart hebt betaal je €20,-
Aanmelden: Gebruik het CONTACT formulier en vermeld je naam + Innerlijk Kind