Door |

Onderstaande tekst heb ik geschreven nadat ik, bij terugkomst uit Nepal, vier dagen lang ongeveer alleen maar voor me uit hebben zitten staren, het lichaam bewegingsloos, de mind daarentegen bezig als een razende tornado in volle opstand. In opstand tegen het bestaan en de schijnbare zinloosheid ervan. Het waren pittige dagen, maar ik ben blijven kijken… En toen ineens was er een opening, een inzicht, vielen er weer een aantal puzzelstukjes op hun plek. De woorden vlogen op ‘papier’ en voor ik het wist had ik het naar al mijn leerlingen gemaild. De reacties die ik krijg zijn hartverwamend, het delen van onze pijn en onze inzichten helpt ons om te leven en te groeien, ook al snappen we soms echt absoluut niet waarom! Graag deel ik het ook nog op deze wijze…

 

Nepal bergNa een maand zonder agenda (geen flauw idee welke dag van de week het was…) in de bergen, is het wel weer even wennen in geordend en plat Amsterdam.

Tijdens de trekking in Nepal zijn we meerdere malen in dorpjes geweest waar de tijd leek te hebben stil gestaan, buffels achter een ploeg, een waterpomp, geen auto’s en andere jaartelling, tijd is zo relatief.

Aan de andere kant liep ik rond in Boudhanath bij de Boedistische Stupa en zag ik overal monninken met de nieuwste Nikes en Iphones, ofwel op Facebook of hun gebeden reciterend van een Sutra App…

Het leven gaat alle kanten op, het is aan ons om er betekenis aan te geven, althans, dat denk ik vaak… DENK ik…

Juist het geven van die betekenis aan dingen die aan continue verandering onderhevig zijn veroorzaakt veel onnodig lijden, het grootste inzicht van de Boeddha. Op het moment dat je dit begint in te zien, dat alles wat je ziet, meemaakt, ervaart, gekleurd wordt door je interpretatie, conceptualisatie, en hier dan mee ophoudt, dan lijkt ineens alles anders.

Sinds Nepal vind ik het lastig om waar dan ook maar betekenis aan te geven.

Niks bestaat opzichzelf, alles is afhankelijk van elkaar, een ander belangrijk inzicht van de Boeddha. Alles is samengesteld en daardoor uiteindelijk leeg… De basis van iedere vorm is leegte maar niet losstaand van oorzaak en gevolg…

Dit besef sijpelt door bij mij, maar mijn mind vindt het maar niks, leegte verandert snel in Nihilisme, zinloosheid…

Een zinloos bestaan leiden, dat voelt pijnlijk. Met mijn beperkte mindset, als persoon, kan ik niet inzien wat dit bestaan werkelijk te betekenen heeft, vooralsnog niet in ieder geval. Wel weet ik, voel ik, dat leven met de overtuiging dat het zinloos is je op den duurt helemaal gek maakt.

Een wijze leraar zei eens: Als een gedachte je pijn doet dan weet je in ieder geval dat die gedachte niet waar is, de waarheid doet geen pijn. Onwaarheid veroorzaakt lijden. Dus zinloosheid is niet waar, want zinloosheid doet pijn. Voor de rest is het een kwestie van berusten in nederigheid, in het besef dat je eigenlijk helemaal niks weet.

Alle grote meesters vertellen ons dat ten grondslag van alle diversiteit, alle verschillende vormen en manifestaties er het Ene enkel en alleen bestaat en dat dit ene uiteindelijk Liefde is.

De Boeddha zegt dat het beoefenen compassie en vriendelijkheid de sleutel vormt tot het bereiken van verlichting. Dus terwijl je de illusies van onafhankelijk bestaan, vorm en inhoud doorprikt oefen je je als Boeddhist ondertussen in vriendelijkheid en compassie, zodat wanneer alles wegvalt, alle concepten en mindsets, er liefde overblijft.

Vanuit vriendelijkheid en compassie deel ik met liefde de yogalessen met jullie!

Zodat we samen losbreken uit conventies, patronen en conditioneringen, onze minds wat nederiger kunnen maken, als onze metgezel, maar niet als onze baas!

appeltaartPS: Na het versturen van de mail ben ik zeer grondig gaan genieten van een zeer tijdelijk stuk appeltaart met slagroom en dat was HEERLIJK!!!

Door |

Edward HopperDe aura is een raam waardoor je naar het verleden kunt kijken. Zij wordt gevormd door gedachtepatronen en acties uit het verleden en hoe je deze bekijkt en interpreteert. Elke gehechtheid die je aan je verleden koestert is karmisch. Dat betekent dat het zich zal herhalen en vaak dat deze beladen is met gevoelens als schuld, schaamte, spijt en wrok.

Om te begrijpen hoe we onszelf kunnen bevrijden uit de gevangeniscel van ons verleden kan het behulpzaam zijn te kijken naar de mythe van de erfzonde als het idee van een val. Onze individualiteit ontkiemt als een zaadje wat uit een boom valt, wat niet goed of slecht is, maar het creëert een instinctief gevoel van verlangen zodra het zaadje wortel heeft geschoten. Dit diepe gevoel, wat simpelweg het verlangen is om nogmaals een te worden, drukt zich uit als bedroefdheid, honger of leegte. Bedroefd zijn willen we niet en we beschouwen het als iets wat we uit de weg moeten gaan. Maar door het als fout te bestempelen maken we het enkel groter en is het voedsel voor depressie. In de tussentijd moet onze leegte gevuld worden en meestal doen we dit juist niet met de dingen die nodig zijn of waar we werkelijk naar verlangen.

Terugkijkend naar ‘Paradise Lost’ en vastlopend in de pijn van de afscheiding gaan we op zoek naar  een zondebok. De eerste om de schuld te geven is dan God, die ons om de een of andere reden op deze planeet heeft neergezet. Maar dat voelt als blasfemie, dus geven we onszelf de schuld. Dat is echter te vernederend, dus geven we liever anderen de schuld. Schuld neemt vele vormen aan en is vaak vermomd door geconstrueerde drama’s, toevalligheden en omstandigheden die we gebruiken als onze krukken. Leunend op hen ontkennen we alle verantwoordelijkheid voor het heden.

Om de schaduwen in ons Aura te bevrijden beoefenen we dharma. Dharma is leven  rondom het beoefenen van vergeving, genade en compassie, waardoor de kwaliteiten van de Aura kunnen gaan stralen. Het verleden kan je niet langer in haar grip houden en je ego wordt weer je dienaar in plaats van je meester. De prana (levensenergie) kan vrij stromen als de patronen van schaamte en schuld zijn opgelost en door deze transparantie kan het verleden net zo snel wegvallen als dat het ontstaat. We worden meer en meer aanwezig in het moment, we doen wat het moment nodig heeft zonder gebruik te maken van sluwe geheime agenda’s…

Deze week werken we aan het versterken en opruimen van onze Aura door doelgerichte Pranayama, Kriya’s en meditaties. Stop living in the past, repeating it in the Now, projecting it into the future. Life is inviting you to life NOW! Just accept this invitation, drop your schemes and your plans and BE. Shine like the radiant soul that you TRULY are! Sat Nam en tot in de les 🙂

PS: Chanten is een hele goede manier om je aura te versterken. De Mantra ‘Aakhan Jor’ kan je helpen om de destructieve kracht van het ego te verminderen en de impact daarvan op jezelf en anderen te neutraliseren, Deze mantra brengt je thuis in je goddelijkheid en vervangt het gevoel van leegte door het gevoel van Een Zijn!

Mantra: Aakhan Jor

Aakhan jor, Chupai neh jor,
Jor na mangan dayn na jor
Jor na jeevan maran neh jor
Jor na raaj maal man sor
Jor na surtee giaan vechaar
Jor na jugatee chutai sansaar
Jis hath jor kar vekhai so-i
Nanak utam neech na ko-i

Vertaling:
No power to speak, no power to keep silent.
No power to beg, no power to give.
No power to live, no power to die.
No power to rule, with wealth and occult mental powers.
No power to gain intuitive understanding, to contemplate spiritual wisdom.
No power to find the way to escape from the world.
He alone has the Power in his hands, he watches over all.
O Nanak, no one is high or low.

Enkele links naar muzikale uitvoeringen van Aakhan Jor: